సృష్టి.... దేవుని ఉద్దేశము....
 ఆదియందు వాక్యముండెను. వాక్యము దేవుని యొద్ద ఉండెను. వాక్యము దైవుడై యుండెన. సమస్తము ఆయన మూలముగా కలిగేను. కలిగియున్న దేదియు ఆయన లేకుండా కలుగలేదు . ( యోహాను 1: 1-3)

 విశ్వమంతయు సృజింపబడక ముందే ఎన్నో కాలాలకు పూర్వమే దేవుడు వాక్యమై యుండెను. వాక్యము  అనగా మూల భాషలో లోగోస్ అని అర్థం. ఆయన ద్వారానే జీవము గలవి.. జీవము లేనివి రాసులుగా బయలు వెళ్లాయి. జీవము లేనివి తామంతట తామే బయలు వెలడుట అసాధ్యం. అంత మాత్రమే కాక, అవి జీవమున్న వాటిని ఉత్పత్తి చేయుటయు అసాధ్యము. కారణం జీవము కలిగి ఉన్నదే జీవమును ఉత్పత్తి చేస్తుంది. ఆ జీవానికి ఆధారభూతుడు మూల కారకుడు దేవుడు.

సృజనాత్మక శక్తితో దేవుడు నిర్జీవమైన వాటినన్నింటిని ఉత్పత్తి చేసి వాటికి జీవము పోసెను. సృజించిన వాటన్నిటిలో మిన్నయైన మానవుని నాసికా రంధ్రములలో జీవవాయువును ఊదగా నరుడు జీవాత్మ ఆయెను. ( ఆదికాండము 2:7)
 దేవుడు తన స్వరూపమందు నరుని సృజించెను (ఆది 1:27), సమస్త భూమిని ఏలుటకు  అధికారము అనుగ్రహించెను. (ఆది 1:28)
   సృష్టించుటలో దేవుని ఉద్దేశము తనలోని వెలితిని పూర్తి చేసుకోవడానికి కాదు, ఎందుకనగా తనలో తాను పరిపూర్ణుడై యున్నాడు. సృష్టించుట ఆయన స్వభావము గనుక ఆయన సృష్టింపసాగెను. ఆయన తన స్వభావమునకు విరోధముగా ఏదీ చేయలేదు. ( 2 తిమోతి 2:13) జీవాన్ని ప్రసాదించుట అనునది ఆయనలో ఉన్న ప్రాణ త్యాగం చేసే శక్తికి తార్కాణము. తన సృష్టిలో మానవకోటినంతటిని సుఖింపజేసి తన ప్రాణము సహితము త్యాగం చేసే అటువంటి ప్రసన్నత ద్వారా నిజమైన సుఖ సంతోషాలను ప్రాప్తింపజేయాలన్నదే ఆయన ప్రేమకు నిదర్షనం.
   సృష్టిలో పొందెడి  ఆనందానికి అవధులున్నాయి. దేవుడు మాత్రమే మానవ హృదయులందలి అవసరతలు ఎరిగి పరిపూర్ణతలో వారిని సంతృప్తి గలవారుగా చేయగలరు. అటువంటి సంతోషము లేని మనుష్యులు, తమ అజ్ఞానము మరియు అవిధేయతను బట్టి దేవునికి విరోధముగా తిరుగుబాటు చేయు వారై ఉన్నారు. 
  దృశ్యమైన, అదృశ్యమైన లోకమందలి సృష్టి జాలమును లెక్కించలేము. వాటి ద్వారా దేవుని లెక్కింపలేని గుణగణములు బయలు పరుచుచున్నవి. ప్రతి జాతి, దాని శక్తి  కొలది దేవుని స్వభావమును ప్రతిబింబింపజేయుచున్నది. పాపుల ద్వారాను దేవుడు తన తండ్రి ప్రేమను బయలుపరుచుచున్నారు. వారు మారుమనస్సు పొందుటకును,శాంతి సమాధానము మరియు సంతోషముతో కూడిన నిత్యజీవమును పొందుకొనుటకును ఒక అవకాశమును ఇచ్చుచున్నాడు.

                                      జ్ఞాని సాధుసుందర్ సింగ్...ప్రసంగ పాఠము